در آغاز جنگ ایران و عراق در 31 شهریور 1359، پس از تعرض هوایی جنگنده‌های عراقی به مناطق مختلف ایران، نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران به سرعت وارد عمل شد. تنها چند ساعت پس از این حملات، خلبانان نیروی هوایی با انجام عملیات موسوم به عملیات انتقام به واکنشی سریع و قاطع دست زدند. این عملیات با هدف نشان دادن قدرت پاسخگویی و همچنین ضربه زدن به زیرساخت‌های هوایی دشمن بعثی طراحی و اجرا شد.

در این عملیات، هشت فروند هواپیمای بمب‌افکن از پایگاه‌های هوایی همدان و بوشهر به سمت اهداف مشخص شده در خاک عراق و کویت پرواز کردند. این هواپیماها موفق شدند دو پایگاه هوایی مهم شعیبیه در جنوب عراق و پایگاه هوایی کویت را بمباران کنند. پایگاه هوایی شعیبیه به عنوان یکی از مهم‌ترین مراکز عملیاتی نیروی هوایی عراق، نقش کلیدی در پشتیبانی هوایی نیروهای بعثی ایفا می‌کرد. هدف قرار دادن این پایگاه‌ها در ساعات اولیه جنگ، نه تنها خسارات جدی به نیروهای عراقی وارد کرد، بلکه اثرات روانی قابل توجهی بر دشمن داشت.

عملیات انتقام، نمادی از آمادگی و توانایی بالای نیروی هوایی ایران بود که در کمترین زمان ممکن به حملات هوایی دشمن پاسخ داد. این عملیات همچنین نشان‌دهنده عزم راسخ نیروهای ایرانی برای دفاع از کشور و وارد کردن ضربات قاطع به دشمن در طول جنگ تحمیلی بود. نیروی هوایی ایران با انجام این عملیات و بسیاری از عملیات‌های دیگر در طول جنگ، نقش مهمی در مقابله با نیروهای بعثی ایفا کرد و تاریخچه‌ای پرافتخار از شجاعت و مهارت‌های خلبانان خود بر جای گذاشت.