در اوایل جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، یکی از حساس‌ترین و سرنوشت‌سازترین نبردها در منطقه شرق کرخه و شوش به وقوع پیوست. در این نبرد، دو گردان پیاده از لشکر ۲۱ حمزه از نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران با شجاعت و استواری در مقابل تهاجم گسترده و سنگین بیش از یک لشکر عراقی ایستادگی کردند. دشمن با هدف تصرف منطقه و پیشروی به سمت شهرهای استراتژیک اندیمشک و دزفول، که از مهم‌ترین گلوگاه‌های استان خوزستان بودند، حملات مکرر و همه‌جانبه‌ای را ترتیب داده بود. این مناطق کلیدی نقش حیاتی در پشتیبانی از جبهه‌های جنوبی داشتند و سقوط آن‌ها می‌توانست به تغییر سرنوشت جنگ به نفع عراق منجر شود.

 

اما ارتش جمهوری اسلامی ایران، با وجود کمبود تجهیزات و نیروی انسانی در این نبرد نابرابر، با بهره‌گیری از تاکتیک‌های هوشمندانه و تکیه بر قدرت معنوی و عزم راسخ نیروهای خود، توانست پیشروی دشمن را متوقف کند. دو گردان پیاده لشکر ۲۱ حمزه در شرایطی دشوار و در مقابل حملات مکرر دشمن، با رشادت و دلاوری مثال‌زدنی مقاومت کردند. این ایستادگی، در حالی که عراقی‌ها از برتری در تجهیزات نظامی برخوردار بودند، از جمله نقاط اوج این نبرد محسوب می‌شود. هرچند شرایط در برخی لحظات بحرانی شد و نیروهای عراقی با توانایی تهاجمی خود به پیشروی‌هایی دست یافتند، اما مدافعان ارتش جمهوری اسلامی ایران با تاکتیک‌های ضدحمله و آشنایی به موقعیت جغرافیایی منطقه توانستند بار دیگر اوضاع را تحت کنترل بگیرند و ضربات سنگینی به دشمن وارد کنند.

 

هدف اصلی عراق از این عملیات گسترده، تسخیر اندیمشک و دزفول بود که این شهرها به دلیل موقعیت استراتژیک‌شان، نقشی حیاتی در ارتباطات و تدارکات نظامی ایران داشتند. در صورت اشغال این مناطق، عراق می‌توانست به برتری کامل در استان خوزستان دست یابد و از طریق قطع راه‌های پشتیبانی، فشار زیادی به نیروهای ایرانی وارد کند. اما ارتش جمهوری اسلامی ایران نه تنها مانع از تحقق این نقشه شد، بلکه با مقاومت قهرمانانه‌اش در شرق کرخه و شوش، باعث شد که پیشروی‌های عراق متوقف و نهایتاً شکست‌خورده بازگردند. این مقاومت به یکی از نقاط عطف جنگ تبدیل شد و زمینه‌ساز موفقیت‌های بعدی ایران در نبردهای آتی گردید.