پدافند موشکی در دریا (قسمت یازدهم)
تاریخ انتشار : ۱۴۰۲/۰۸/۲۸
برنامه‌ریزی و آموزش پیش از دریانوردی
برنامه‌ریزی و آموزش پیش از دریانوردی
اهمیت یک برنامه‌ریزی خوب جهت مقابله با موشک‌های ضدناو را نمی‌توان نادیده گرفت. کوتاه بودن زمان موجود برای واکنش به حمله موشکی این امر را واجب می‌‌دارد تا افسر عملیات روش‌هایی که واکنش لازم را به طور اتوماتیک در مقابل هر حرکت دشمن مقرر می‌‌دارد، اعلام نماید.
بخش‌هایی که در برنامه‌ریزی قبل از دریانوردی درباره دفاع موشکی روی آنها تأکید ویژه‌ای وجود دارد، به قرار زیر میباشند:
اطلاعات نظامی:
الف) بررسی مقدماتی وضع دشمن / مراقبت و دیدبانی از منطقه؛
ب) فریب تاکتیکی؛
پ) کنترل انتشارات؛
ت) شناسائی؛
ث) صف آرائی / ایستگاه گیری؛
ج) عمل / عکس‌العمل؛
چ) قواعد درگیری با دشمن؛
ح) درگیرشدن با دشمن؛
خ) آموزش / تمرین‌ها؛
د) وضعیت تجهیزات دفاع موشکی؛
ذ) گزارش تاکتیکی و استراتژیک.
همچنین لازم است آمادگی کافی جهت جمع‌آوری و مرتبط کردن اطلاعات و آموزش‌های وابسته، آماده‌سازی اطلاعات نظامی، ایجاد شرایط متناسب آمادگی، افزایش مأموریت و توسعه ارتباطات و نمایشگرها پیش‌بینی گردد.
آرایش‌های رزمی / مانورکردن در وضعیت حمله موشکی
با علم به اینکه ممکن است یک آرایش رزمی انتخاب شده برای مقابله با حمله موشکی پوشش کافی در بر داشته باشد؛ لیکن در مقابل سایر تهدیدهای همزمان کافی نباشد، مفاهیم جای‌گیری که در ذیل می‌‌آید بر اساس نیازهای اساسی دفاع در مقابل حمله موشکی همراه با جنگ‌های ضد زیردریایی قرار می‌‌گیرند. علاوه بر آن، باید در نظر داشت که سرعت عمل سریع در مقابل یک حمله موشکی ممکن است پیش از جای‌گیری نیروها صورت گیرد.
قطاع تهدید
در صورتی که بتوان قطاع یا قطاع‌هایی که موشک از آنها پرتاب شود را پیش‌بینی کرد، ممکن است برای به دست آوردن امتیاز افزایش برد شناسائی و زمان واکنش بیشتر واحدها را متناسب با قطاع آرایش داد.
با این حال، باید نهایت دقت به عمل آید که قطاع تهدید از360 درجه کمتر باشد. چون باید این‌طور فرض شود که توان شناسائی هوایی دشمن ممکن است با نفوذ و ارزیابی لازم از نقاط ضعف موجود، در امر شناسایی و قدرت دفاعی خود بهره گیرد. برعکس، در صورت فقدان اطلاعات باید فرض نمود که موشک‌های کروز خود یک مسأله 360 درجه‌ای را به نمایش می‌گذارند.
ناوهای موشک‌انداز
ناوهای توپدار و موشک‌انداز خود تا اندازه‌ای قابلیت دفاع از خود در مقابل تهدیدهای موشکی شناخته شده را دارا میباشند. ناوهای موشک‌انداز در قیاس با سایر ناوها در دفاع متقابل دارای توانمندی‌های بیشتری هستند. این توانمندی‌ها بر اساس سیستم‌های سلاح‌های فردی، مکان‌ها، تعداد پرتاب کننده‌ها و شرایط تمرین‌ها و آموزش‌ها با هم تفاوت می‌‌کنند. برای طرح یک آرایش نظامی جهت حفاظت یک واحد اصلی در محیط تهدید موشکی، توجه اصلی ابتدا باید به شرایط سیاسی – نظامی ابلاغی معطوف گردد.
کشتی‌های پیشرو
در شرایط تاکتیکی مناسب جهت دریافت اخطارهای راداری و شنود الکترونیکی زود هنگام ممکن است از شناورهای گشتی پیشرو استفاده گردد. به طور معمول لازم است از یگان‌های موشک‌انداز استفاده شود زیرا قابلیت‌های آنها در کنترل مؤثر هواپیمای گشت و نیز دفاع از خود بسیار بیشتر است. در صورت امکان از نیروهای زیردریایی خودی برای مأموریت‌های گشت‌زنی و مقابله با سکوهای موشکی نیز می‌‌توان استفاده نمود.
هواپیمای جدید / بدون سرنشین
قابلیت‌های اساسی و توان انجام مأموریت هواپیماهای ضدجنگ‌های الکترونیکی کاملاً شناخته شده است. لذا در صورت امکان لازم است از این هواپیماها جهت جستجوی سطحی مؤثر با توان شناسائی در ارتفاع کم بهره‌برداری گردد.
هواپیمای مخصوص جنگ‌های الکترونیکی دارای قابلیت پیچیده و توانمندی بالای کشف و اقدام ضد الکترونیکی در برابر اغلب سیستم‌های موشکی کروز است و می‌تواند بر فراز ناوگان حرکت کند و به خاطر امتیاز ارتفاع پرواز خود میتوانند تهدیدها را در فاصله دور شناسائی و اعلام خطر نماید. ضمن اینکه در صورت تجهیز میتوانند از توانمندی خود در ایجاد پارازیت بر روی سامانه الکترونیکی موشک استفاده کند.
بالگردهای گشت سطحی
از اینگونه بالگردها نیز می‌‌بایستی جهت اجرای گشت‌های تاکتیکی در شرایط مناسب بهره‌گیری نمود.
زیردریایی‌ها
زیردریایی‌ها میتوانند برای مدت‌های مدید گروه عملیاتی را از فاصله نسبتاً نزدیک دنبال کرده و اطلاعات مربوطه را به نیروهای خودی ارسال دارند.
یک اسکورت قدرتمند ضد زیردریایی در یک عملیات ردگیری ممکن است اطلاعات زیردریایی‌های در حال تردد را با جستجوی غیرفعال خود دریافت و ضمن انجام پدافند مناسب، اطلاعات مربوطه را بخصوص در زمآنهایی که میدان دید چشمی کاهش می‌‌یابد، به یگان‌های دیگر ارائه دهد.
آرایش‌های تفرق جنگی
آرایش‌های تفرق جنگی باید مطابق دستورالعمل مربوطه به اجرا گذاشته شده، تا بتوان توانمندی‌های فریب و تخریب نافذ را افزایش داد. استفاده از یگان‌های مستقل ضمن تقلیل مشکلات تداخل امواج، موجب پوشش بهتر عملیات ضد زیردریایی و انعطاف‌پذیری فردی گردیده و قدرت دفاعی بهتری را به وجود خواهد آورد. البته وقتی حضور نیروهای ما توسط دشمن شناسائی گردیدند، در این صورت، از آرایش‌های جنگی بسیار نزدیک به هم جهت ایجاد پشتیبانی بیشتر از یکدیگر باید استفاده کرد.
ناوهای آبخاکی در یک منطقه عملیات آبخاکی
فرمانده تاکتیکی باید به این مهم توجه داشته باشد که لنگر کشیدن و به دریا رفتن ناوها جهت دفاع به پدافند کلی ناوگان لطمه‌ای نزند. نگهداشتن واحدها خیلی نزدیک به ساحل ممکن است که با ادغام رادار موشک با ساحل موجب حالت دفاعی خوبی گردد، لیکن باید کاهش قدرت مانور کشتی‌های آبخاکی و نیز وجود برخی سایت‌های موشکی زمینی دشمن نیز مد نظر قرار گیرد.
زمانی که کشتی‌ها در یک عملیات آبخاکی در لنگر هستند، تجهیزات ضدالکترونیکی ممکن است از سمت سینه ناو با محدودیت همراه گردد و به خاطر احتمال حمله موشکی به طرف واحدها، توصیه می‌‌شود ناوها قابلیت چرخش خود به دور لنگر را به گونه‌ای حفظ کنند تا این محدودیت در اسرع وقت برطرف گردد.
پیوندهای مفید
