پدافند موشکی در دریا (قسمت چهارم)

  روند تهدیدات

تاریخ نشان داده است که تولید‌کنندگان سلاح‌ها همواره آسیب‌پذیری سیستم‌های دفاعی را تشخیص و سلاح‌های خود را توسعه و یا تکمیل نموده‌اند، تا از نقاط ضعف موجود به مراتب بهتر از گذشته استفاده کنند.

مثال‌های شکل 2 نشانگر افزایش تهدید موشک کروز در ارتفاع بالاتر از محدوده کشف راداری و نیز در ارتفاع پست و زیر محدوده مربوطه است. با پیچیده‌تر شدن فناوری تهدید نفوذ بیشتری در این محدوده به وجود آمد.

روند تهدید موشک‌های کروز شامل موارد زیر است:

1. خصوصیات کشف کمتر و پرواز در ارتفاعات پایین‌تر / بالاتر.
2. سرعت‌های بالاتر و مانورهای پر‌سرعت.
3. تشعشعات کمتر و سر جستجو کننده و هدایت کننده چند‌منظوره.
4. برخورداری از اقدامات ضد‌الکترونیکی.
5. استحکام و جابه‌جایی اجزای آسیب‌پذیر.
6. مدیریت زمان هماهنگ شده برای ورود بموقعیت تعیین شده.

تقلیل سطح مقطع راداری موشک تهدید و پرواز در ارتفاعات بالا و یا پایین در راستای محدود نمودن برد کشف و محدود نمودن منطقه نبرد و در نتیجه، تقلیل زمان عکس‌العمل طرف مقابل صورت ‌می‌گیرد.

سرعت و شتاب بالای موشک تهدید در فاز نهایی ‌می‌تواند با به چالش کشیدن قابلیت سیستم سلاح پدافندی موجب تقلیل توانمندی و تحرک موشک پدافندی گردد. علاوه بر آن، سر جستجوگر ‌چند‌منظوره (ترکیبی از رادار فعال، ضد تشعشع یا ضد مادون قرمز)، ‌می‌تواند همزمان با کنترل انتشارات، موجب تقلیل فرصت کشف و اثرمندی تجهیزات الکترونیکی و فریب سیستم پدافندی گردد. ‌جابه‌جایی و تقویت سخت‌افزاری بدنه حساس موشک تهدید موجب تقلیل اثر‌بخشی سیستم پدافندی گردیده است.

 

  چالش‌های سیستم نبرد

محیط عملیات ساحلی و سیر تکاملی پیشرفت تهدیدات چالش‌هایی جدی برای سیستم‌های پدافندی در قالب برد کشف، زمان عکس‌العمل و اثربخشی موشک پدافندی ایجاد کرده است (شکل 3). محیط عملیاتی پر‌آشوب نزدیک ساحل و موشک‌های کروز با سطح مقطع راداری کم، موجب محدود شدن میزان برد کشف و در نتیجه، محدود شدن فضای نبرد و تقلیل توان عکس‌العمل سیستم پدافندی گردیده است.

زمان طولانی عکس‌العمل موجب تأخیر در پرتاب موشک پدافندی و محدود شدن فضای نبرد و زمان درگیری خواهد شد. در چنین شرایطی، استفاده از موشک‌های پدافندی با سرعت متوسط نیز موجب ریسک بالای مورد هدف قرار گرفتن و خسارت به یگان خودی خواهد شد. همچنین اثربخشی موشک پدافندی به دلیل محدودیت در مانور و هدایت نسبتاً طولانی و نوع بدنه تحت تأثیر الگوی پروازی و مانوری پیشرفته موشک تهدید قرار ‌می‌گیرد.

وجود یک سیستم متعادل و یکپارچه جهت مبارزه با تهدیدات هوایی در چنین محیط‌هایی کاملاً ضروری بوده و ارتقاء کیفیت تنها یک عنصر از مجموعه عناصر یک سیستم پدافندی، جوابگو نخواهد بود. افزایش برد کشف هدف، کاهش زمان واکنش سیستم، ‌بهره‌گیری از ویژگی‌های پیشرفته فرماندهی و کنترل، استفاده از تسلیحات جنگی سخت و جنگ الکترونیک را ‌می‌توان در قالب دفاعی مؤثر توسعه داده و ادغام و هماهنگ نمود.

(خطر تهدید به معنی موشک‌های کروز با خصوصیات پرواز در ارتفاع کم، فراصوت بودن، قابلیت مانور بالا بوده و در مقابل سیستم پدافندی غیرپویا به معنی زمان واکنش نامناسب، نرخ پایین پرتاب موشک‌های پدافندی، زمان طولانی جهت رهگیری موشک تهدید و تأثیر عملکرد نهایی است.)