تهدیدات هوایی/موشکی

تهدیدات هوایی شامل دو عنصر اصلی است: تهدیدات هوایی (شامل: هواپیمای با / بدون خلبان و موشک‌های ایرودینامیکی) و موشک‌های بالستیکی.

الف- تهدیدات هوایی شامل هواپیماهای جنگنده، بمب افکن، شناسائی، جنگ الکترونیکی، بالگردها و انواع موشک‌ها است.

ب- موشک‌های بالستیکی: اینگونه موشک‌ها به دلیل مشکلات کشف و انهدام پس از پرتاب، چالش‌های بسیاری را موجب می‌گردند. آنها قابل پرتاب از فواصل دور و در هر شرایط آب و هوایی بوده و در مسیر پرواز، چه در ارتفاع چه بالا و چه پایین، مشکلات مشابهی چون سرعت بالا و زمان عکس‌العمل کم را برای مدافع ایجاد می‌نمایند. برد آنها نزدیک، کم، متوسط و برد بلند و بین قاره‌ای بوده و مسیر پروازی شامل سه قسمت: صعود، میانی و هدفگیری می‌باشد.

شناسائی و ردگیری

الف- شناسائی و ردگیری به چگونگی کشف و گزارش وضعیت ارتباط پیدا نموده و اجرا دفاعی مؤثر منوط به تجسس مداوم و گزارشات به لحظه بوده تا تصمیم‌گیری بموقع صورت پذیرد. تجسس مداوم و تجزیه و تحلیل تهدید منوط به تجمیع تمامی اطلاعات دریافتی از زمین، دریا، هوا و فضا می‌باشد. به محض کشف مسیر، شناسائی لازم انجام و شماره‌گذاری مسیر معمول و سریعاً گزارش می‌گردد. اطلاعات مسیر کافی است تا ارزیابی لازم توسط مسئولین انجام و میزان تهدید مشخص و چگونگی برای اقدامات دفاعی به نیروهای ذیربط ابلاغ ‌گردد.

ب- ملاحظات طراحی روند تجسس: کشف و ردگیری و شناسائی به چگونگی طرح تجسس مربوط می‌گردد. طرح تجسس بایستی تعادلی بین عوامل پوشش، ظرفیت/ اشباع، افزونگی/ مطبوعیت، تقلیل درجه خطر و ظرفیت یا میزان تحمل خطوط ارتباطی برقرار سازد.

1) کشف: ردگیری پس از کشف انجام و نوع حساسه‌ها و موقعیت آنها قابلیت کشف در سیستم دفاع یکپارچه را معلوم می‌دارد. موقعیت حساسه‌ها هم مؤثر از تهدید، محور تهدید، موقعیت زمینی منطقه، وضعیت جوّی، ارزیابی زمان – فاصله، تجهیزات دفاعی، منطقه درگیری مدنظر، قابلیت حساسه‌ها و نیازمندی‌های تجسس بستگی دارد.

2) تعیین مسیر: برقراری یک مسیر گشت صحیح در امر تجسس بسیار تأثیرگذار است. مسیر نمایشی دیجیتالی از یک هدف است که با یک نام مشخص و اطلاعات مربوطه با همین نام توزیع می‌گردد. حساسه‌هایی مثل رادار اهداف را کشف و ارزیابی مربوطه یا توسط انسان و یا رایانه صورت ‌می‌گیرد.

3) شناسائی: شناسائی برای چگونگی درگیری با توجه به نوع سلاح است.