در دل جنگ، زمانی که شرایط به اوج سختی خود می‌رسید، همیشه ایثارگری و فداکاری نقش اصلی را ایفا می‌کردند. سربازانی که نه تنها جان خود را برای هدفی بزرگ‌تر فدای می‌کردند، بلکه با شجاعت و از خودگذشتگی، روحیه دیگران را نیز تقویت می‌نمودند. در میدان نبرد، ایثار به معنای پیشتازی در شرایط دشوار و قرار گرفتن در خط مقدم برای دفاع از هم‌رزمان بود. این فداکاری‌ها نه تنها بر نتایج میدانی عملیات‌ها تأثیر می‌گذاشت، بلکه روحیه تیمی را به شدت بالا می‌برد و باور به انجام وظیفه را در دل‌ها تقویت می‌کرد. ایثارگری در جنگ، نه تنها به معنای فدا کردن جسم، بلکه فدا کردن زمان، راحتی، و حتی احساسات شخصی بود، و در نهایت به یک نیرو و اتحاد بی‌نظیر تبدیل می‌شد