موفقیت حضرت امام در هدایت ارتش

در آغاز نهضت، بسیاری از مبارزان سیاسی ورهبران مذهبی، ارتش را مانعی بزرگ در راه مبارزه با شاه می‌دیدند و پیروزی را غیر ممکن می‌پنداشتند، اما حضرت امام برخلاف آنان می‌اندیشید و ارتش را نه تنها یک مانع، بلکه ودیعه الهی و نیرویی ارزشمند و در دسترس خود می‌دید. همکاران و دوستان نظامی ما موفقیت حضرت امام را در برخورد حکیمانه با ارتش، بالاتر از نقش عظیم ایشان در پیروزی انقلاب ارزیابی می‌کنند.

چرا که ارتش ایران پیش از انقلاب، از ارتش‌های ممتاز جهان بود و فرماندهان رده‌های بالا، در دانشگاه‌های ارتش‌های پیشرفته جهان، تخصص دیده بودند. هواپیما و هلیکوتر‌های مدرن و رادارهای مجهز، آسمان ایران را می‌پوشاند. توپخانه‌ها و موشک‌های ارتش، حاکمیت رژیم را در آن سوی مرزها مسلم ساخته بود. انبارهای سلاح و مهمات و تجهیزات ما برای ده سال جنگ دخیره داشت.

آمریکا و غرب، تداوم منافع خود و غارت مملکت ما را در پشتیبانی ‌از رژیم شاه می‌دانستند، برای حفظ او حاضر بودند بالاترین قیمت‌ها را بپردازند به گمان آنان، این ارتش قدرتمند پوششی بود در مقابل روسیه، رقیب سرسخت آنان ومترسکی بود که حضور پرهزینه آنان را در منطقه و بخصوص خلیج فارس کاهش می‌داد.

آنان از ایرانِ قدرتمند، به عنوان ژاندارم منطقه علیه کشورهای نفت خیز همسایه استفاده می‌کردند و به بهانه موازنه دفاعی، ثروت بی حساب کشورهای عربی را با سلاحهای تاریخ گذشته و انبارهای قراضه‌های جنگی خود معاوضه می‌نمودند.

شاه به اتکای این ارتش، در جشنهای دو هزار و پانصد ساله شاهنشاهی در تخت جمشید با غرور و افتخار فریاد بر آورده بود که کوروش آسوده بخواب ما بیداریم و همچنان بیدار خواهیم بود. امریکا و غرب و شاه در رویاهای شیرین خود شناور بودند که ناگهان دریافتند آنکه بیدار بوده، شاه نبوده است، بلکه رهبر خستگی ناپذیر انقلاب بوده که لحظه ای در راه پیروزی نهضت خواب و آرام نداشته است.

نفوذ در چنین ارتشی با آن قدرت و با آن همه پشتیبان قدرتمند، کاری آسان نبود و به مدد آسمانی و دانش عمیق اجتماعی و خلاقیت فطری نیاز داشت و این همه در شخص حضرت امام موجود بود‌.‌ امام در برابر کسانی که دم از جنگ فرسایشی علیه شاه می‌زدند، یک جمله بیشتر نمی گفت و مضمون آن این بود که ارتش متعلق به اسلام و ایران است آنرا به من واگذارید.

امام از همان آغاز نهضت و حتی پیش از خرداد ۴۲ با ارتش مانند روانشناسی بزرگ، برخورد می‌کرد و حساب اقشار متدین و متعهد را از معدود فرماندهان وابسته به رژیم جدا می‌کرد. او بیش از هر رهبر بزرگ جهانی می‌دانست که این سرمایه پرارزش و قدرتمند را چگونه سالم و دست نخورده می‌توان در اختیار گرفت و در راه سرافرازی اسلام و نجات سرزمین ایران به فداکاری و جانفشانی وادار کرد.

حضرت امام با پیام‌های سازنده و امید بخش خود در دل اقشار نظامی و همسر و فرزندانشان رخنه می‌کرد و گام به گام ارتش را به دنبال خویش می‌کشید. بر اثر برخورد عالی الهی و جهت‌گیری خردمندانه ایشان، ارتش در سالهای پیش از انقلاب، وفاداری خود را به آرمان‌های ملی و حرکت‌های مردمی بارها نشان داد و با تمام امیدی که رژیم شاه به او بسته بود قدمی در سرکوبی مردم پیش نگذاشت و صبح پیروزی انقلاب برای حراست و دفاع از مرزهای میهن اسلامی در کردستان و بلوچستان و گنبد و خوزستان، بهترین فرزندان خود را تقدیم کرد و پس از آن نیز سنگین ترین بار دفاع مقدس هشت ساله را بر دوش کشید.

آثار معجزه آسای برخورد حضرت امام با ارتش، امروز بیش از هر زمان دیگر همچون خورشید روشن است‌.‌ چرا که در انقلاب‌های اطراف خود می‌بینیم که هیچ یک از این کشورها‌، ارتشی به این پاکی و سلامت برای بعد از پیروزی نداشته اند و با مشکلات فراوان و هرج و مرج وجنگ خانگی روبرو شده‌اند که حاصلی جز یأس و حرمان دربر نداشته است.

بنابراین به یقین می‌توان گفت که نقش حضرت امام در هدایت و به کارگیری ارتش در حراست از مجموعه کشور و نظام، معجزه بزرگ قرن و تاریخ بوده و ارزش آن از اصل انقلاب به مراتب بالاتر می‌باشد و این حقیقتی است که ما نظامیان همواره بدان مفتخر وسرافراز خواهیم بود.

تاکید همه ما بر این است که ارتش ما، وفادارترین و اصیل‌ترین و صادق‌ترین ارتش‌های جهان است و برای سربلندی میهن و دفاع از آرمان‌ها و ارزش‌های ملی خویش‌، هر جا که لازم باشد خون می‌دهد، همانطور که دو وزیر دفاع (شهیدان نامجو، فکوری)، دو رئیس ستاد ارتش (شهیدان قرنی و فلاحی)، دو فرمانده نیرو (شهیدان صیادشیرازی و ستاری)، دو معاون نیرو (بابایی و منفرد نیاکی)، یک معاون هماهنگ کننده (شهید یاسینی) و چندین فرمانده لشکر و بسیاری فرمانده تیپ و فرماندهان بیشمار و سربازان پاکدل فراوان و در مجموع 48000 لاله سرخ تقدیم اسلام و انقلاب و ایران اسلامی نموده است و انتظاری جز حق شناسی هم وطنان خود ندارد.

درخاتمه، چنانچه عزیزان مان در اندیشه و قلم من قصور و تقصیری مشاهده کردند به بزرگی خود خواهند بخشید.

 

خدایا چنان کن سرانجام کار

تو خوشنود باشی و ما رستگار