پدافند در بین عموم مردم یک امر ناشناخته است. ماموریت اصلی پدافند کنترل و دفاع از آسمان کشور است.

 

روزهای اوج پیروزی انقلاب در سال 57 اوضاع اکثر ارگان‌ها نابسامان بود و همه دست از کار کشیده و تقریبا به حالت نیمه تعطیل درآمده بودند، همین که زمزمه ورود حضرت امام (ره) پیچید بچه‌های سایت رادار، اعتصاب را شکستند و به سرعت سایت‌ها را عملیاتی کردند. روزی که حضرت امام (ره) وارد کشور شدند اولین پیام خوش‌آمدگویی از سایت رادار تبریز از طریق خلبان هواپیما خدمت امام عرض شد و جواب ایشان از طریق شبکه پدافند به کل ارتش ابلاغ گردید.

 

خوشبختانه نیروهای پدافند در عملیات‌های مختلف به خوبی توانستند توان دفاعی کشور را به رخ بکشند. برای مثال در عملیات طریق‌القدس 16 هواپیما را نیروهای پدافند زدند. در عملیات فتح المبین 27 و در عملیات بیت المقدس 80 هواپیمای دشمن را زدند.

 

بعد از جنگ هم به دفاع از آسمان کشور مشغول بودیم به این دلیل که مناطق هسته‌ای و نیروگاه‌ها و به طور کلی آسمان کشور ما همیشه از طرف دشمن مورد تهدید بوده است.

امروز بزرگ‌ترین مشکل دفاعی ما پدافند با هواپیماهای بدون سرنشین است. هواپیماهای بدون سرنشین جثه کوچک و خاصیت رادارگریزی و قدرت بسیار بالایی دارند.

 

شاید در نظر مردم عادی اگر یک نیروی پدافندی بگوید من آماده‌باش هستم به او بخندند و بگویند الان که خبری نیست آماده‌باش برای چی. در حالی که اگر این آماده‌باش‌ها و این کنترل لحظه به لحظه نبود تا به حال بارها و بارها کشور مورد تهاجم دشمن قرار می‌گرفت. آماده‌باش پدافند از همان روزی که آغاز شد، در جنگ و پس از آن تا همین لحظه همچنان ادامه دارد. می‌توان گفت نیرویی که همیشه صددرصد آماده‌باش است پدافند هوایی است.

 

اگر جمهوری اسلامی قدرت نظامی نداشت قدرت‌های مستکبر عالم هرگز پای میز مذاکره با ما نمی‌نشستند. این‌که آنها حاضر شدند با ما سر یک میز بنشینند تنها دلیلش قدرت نظامی ایران است، آنها از حمله کردن به ایران ترس و واهمه دارند، به خاطر همین ترس است که دشمنی خود را از راه‌های دیگر مانند اقتصاد و مبارزه فرهنگی و غیره دنبال می‌کنند اگر نمی‌ترسیدند لحظه‌ای در حمله کردن به ایران درنگ نمی‌کردند. ما در حوزه‌های نظامی از هر جهت پیشرفت‌های چشمگیری داشتیم.